Terwijl ik mijn haren vlecht, komt het besef. Ik ben een strijder in rust. Ik kán de rust nemen, het vechten is niet langer nodig. En wat heb ik gevochten. De dag na Internationale Vrouwendag komt dit besef in volle aanvang bij me binnen. De laatste maanden gaan voorspoedig. Veel waar ik geen invloed op heb, of waar ik bewust afstand van heb genomen. Actie op de achtergrond, het is een periode van vooral veel rust - al moet ik eerlijk bekennen dat er op bepaalde vlakken ook veel onrust is. Natuurlijk, het is winter, de tijd dat er niets groeit, dat er ondergronds van alles wordt verteerd maar actie, nee daar is de winter niet voor. Eerlijk gezegd, ben ik stiekem een beetje verslaafd geraakt aan actie. Mijn geest en lijf proberen dus ook de afgelopen maanden steeds maar weer of er niet op de een of andere manier een strijdperk of slagveld te vinden is. Bepaalde zaken ga ik dan lekker opblazen en groot maken, maar al gauw komt dan het besef ‘wauw, dit is het niet waard!’. Ik denk dat mijn adrenalineniveau in jaren niet zo laag is geweest en slapen gaat me weer prima af.

Jaaroverzicht 2022

29 december 2022 – 07.08 uur – veel te vroeg om midden in de kerstvakantie wakker en ‘op’ te zijn. Mijn eerste vakantie sinds zeker 10 jaar, waarin ik gewoon twee volle weken verlof heb. Geen dag, uur of minuut hoef te werken voor mijn werkgever. Doelstelling: genieten, relaxen, opladen. En zoals het dan heel vaak gaat in het leven: het loopt heel anders dan hoe je dat je had voorgesteld. Dus zit ik op deze gure, donderdagochtend, in die dagen tussen de tijd, tussen Kerst en Oud & Nieuw, met mijn gare knar een stuk te tikken.